کیش در آغاز دوره اسلام و بعد از آن ؛ کیش تا سال ۲۳ هجرت هنوز تسلیم اعراب نشده بود. اما جزیره های خلیج فارس و (از جمله کیش) به دلیل اینکه در مسیر حمله های دریائی عرب ها به فارس و کرمان بود . طبیعتا قبل از رسیدن و حمله اعراب به منطقه فارس مورد هجوم آن ها قرار گرفتند و بدبختانه حکامی جابر به توسط آنها بر آن می گماردند . اولین حکمران از سوی اعراب شخصی از قوم عبدا… قیس بود، که روایت است که اسم کیش از نام اولین حاکم اسلامی آن قیس اخذ شده است که بعدها به کیش تبدیل گردید . البته پیش از زمان اسلام و در طول تاریخ ، کیش در متون مورخان بیگانه اسامی دیگر داشت. به طور مثال در سده ی ۲ میلادی، نام جزیره کیش در متون مورخان کامینانه به یونانی آریانوسیا آرین و بالاخره جزیره ی ونوس و در زمان اسکندر جزیره ی مرکور، خمین یا خن یاد شده است. اما تاریخ نگارن ایرانی نام آن را به صوت کیس ، گیس ، کیان ، قیس و حتی برخی به اشتباه قشم نیز نوشته اند. در نیمه ی اول صده اول هجری که زمان شورش ها و قیام های ایرانیان علیه اعراب در شهرهای جنوبی و غربی ایران بود، کیش در رهگذار جنبش های تند قیام های مزبور، دچار بحران های شدید گردید و فعالیت بازرگانی و رونق گذشته خود را از دست داد.
در دوره صفاریان، به ویژه در دوران آل بویه ( اولین حکومت ایرانیان بعد از دوره ی تسلط اعراب ) که قلمرو آنان با وسعت حدود ۵/۲ میلیون کیلومتر مربع و بغداد مقر خلفای عباسی را نیز زیر نفوذ خود داشت و هم چنین در دوره ی سلاطین سلجوقی که دوره ی رونق و ارتقاء فرهنگ، دانش، رفاه و شکوفائی تجارت، به خصوص بازرگانی دریائی بود. جزیره کیش این نگین خلیج فارس مجددا رونق خود را بازیافت و در دوره اتابکان فارس و ملک شاه سلجوقی، در سده های ششم و هفتم، با قدرتی که اینان درسیاست و کشورداری، به ویژه در فارس، کرمان و خلیج فارس داشتند، کیش به جایگاه اصلی خود بازگشت . این جایگاه بعد از یورش مغول ها به ایران ، به علت درایت وزرای ایرانی آنها کم و بیش حفظ شد و رونق تجارت در آن باقی ماند.
بازدیدها: 37